dr n. med. Tomasz Kondracki, lekarz dentysta
specjalizacja z protetyki i implantologii - Uniwersytet Paryż VI
asystent w Instytucie Stomatologii Szpitala Pitié-Salpêtrière w Paryżu, prowadzący praktykę lekarską
w gabinecie przy ul. Dobrej 11 w Warszawie,
wita Państwa serdecznie na stronie internetowej
i zaprasza do korzystania z informacji na temat praktyki klinicznej.
Nawet na obecnym poziomie współczesnej stomatologii wielu pacjentów traci zęby z powodu nieuzasadnionych medycznie ekstrakcji. Dlatego przed wskazaniem do usunięcia nawet bardzo uszkodzonego zęba lub korzenia zębowego pacjent powinien potwierdzić tę konieczność poprzez opinię doświadczonego dentysty, który potrafi i chce podjąć się czaso- i pracochłonnej próby „uratowania” zęba. Lekkomyślna ekstrakcja zęba przy najmniejszej napotkanej trudności lub niestaranności leczenia zachowawczego i propozycja zastąpienia go implantem nie jest znakiem postępu ani nowoczesności!
Implanty umożliwiają rozwiązanie problemów zwianych z utrata zębów oraz brakiem komfortu użytkowania protez ruchomych. Implant – wszczep kostny jest sztucznym odpowiednikiem korzenia zęba naturalnego . Po umieszczeniu w kości szczęki służy jako podparcie do wykonania korony lub mostu protetycznego
lub zaczepu (systemy zatrzasków) ulepszającego w znacznym stopniu utrzymanie i komfort protezy ruchomej.
Standardowe leczenie implantoprotetyczne przebiega w dwóch etapach:
O ile każdy przeszkolony lekarz posiadający doświadczenie w chirurgii stomatologicznej może przeprowadzać leczenie implantoprotetyczne o tyle nie każdy pacjent się do niego kwalifikuje. Leczenie implantologiczne poleca się jako metodę z wyboru kiedy następujące warunki kliniczne są spełnione:
Czynniki miejscowe (przeszkody anatomiczne do implantacji, wymiary i topografia luki zębowej, obecność próchnicy lub ruchomości zębów oraz jakość uzupełnień na zębach sąsiadujących z luką) w największym stopniu wpływają na wybór metody leczenia tradycyjnego lub implantologicznego .
Diagnostyka przedimplantacyjna – badanie kliniczne i radiologiczne ( zdjęcie panoramiczne oraz tomografia komputerowa z wzornikiem chirurgicznym) jest niezbędne do przeprowadzenia właściwej kwalifikacji pacjentów, która już na tym etapie warunkuje dobrą i długoczasową prognozę na całościowe powodzenie leczenia.
Wyniki badań retrospektywnych oceniających skuteczność leczenia wszczepami są dobre – średnie wartości ogólnego wskaźnika powodzeń leczenia (łącznie dla wszczepów i uzupełnień) wynoszą 93%-97% w okresie 5-10 letnich obserwacji, ale należy odnotować jego duże wahania od 80% do 100% – w zależności od rodzaju protokołu obciążenia implantu, typu połączenia łącznika z implantem, topografii i konstrukcji uzupełnianych luk oraz analizy wskaźnika porażek tylko w stosunku do wszczepów lub/i koron itp.
Według ogólnie przyjętych zasad deontologicznych wskazania do leczenia implantologicznego powinny być zawsze uzasadnione większymi korzyściami zdrowotnymi dla pacjenta w stosunku do konwencjonalnego leczenia protetycznego.